Rzeczowniki
Rzeczowniki rodzaju męskiego zakończone na a, e, o przybierają w liczbie mnogiej końcówkę i np.
il poeta - poeta i poeti - poeci
il padre - ojciec i padri - ojcowie
il libro - książka i libri - książki
lo stato - państwo, stan gli stati - państwa, stany
Rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone na a przyjmują w liczbie mnogiej e, a kończące się na e przyjmują w liczbie mnogiej ,b.i,/b. np.
la finestra - okno le finestre - okna
la madre - matka le madri - matki
Rzeczowniki rodzaju męskiego i żeńskiego z akcentem na końcowej samogłosce, wyrazy obcego pochodzenia (jednosylabowe), rzeczowniki złożone oraz nieliczne rzeczowniki kończące się spółgłoską zachowują w liczbie mnogiej formę liczby pojedyńczej np.
il bazar - bazar i bazar - bazary
la citta - miasto le citta - miasta
il lapis - ołówek i lapis - ołówki
il tram - tramwaj i tram - tramwaje
Rzeczowniki rodzaju męskiego i żeńskiego o końcówce co, go, ca, ga, przyjmują w l. mn. końcówkę chi, ghi, che, ghe, np.
il cieco - ślepiec i ciechi - ślepcy
la lago - jezioro le laghi - jeziora
il l`amica - przyjaciółka le amiche - przyjaciółki
il ruga - zmarszczka le rughe - zmarszczki
.:: Deklinacja rzeczowników ::.
W języku włokim nie ma takiej deklinacji jak w języku polskim. Końcowa samogłoska nigdy nie zmienia się w liczbie pojedyńczyej. Zmiana następuje tylko w liczbie mnogiej. Przypadki tworzy się za pomocą przyimków
adi;(z) a;(o) da;(do) in;(od) per;(w) con;(dla) su;(z) fra;(na) tra;(między)